A esmorga- Eduardo Blanco Amor

Este libro atópase estruturado de maneria que o lector mediante a súa capacidade de intrepretación poida comprender a complicidade do libro; a eliminación das preguntas do xuíz e a introdución do libro que xusto se atopa no final deste dando comezo ao discurso de Cibrán, que da a coñecer aspectos non moi relevantes sobre o que rodearía os acontecementos.
Esta novela debemos ubicala dentro dos resultados que a perspectiva crítica creada pola socioloxía vai ter no mundo da creación literaria e, fundamentalmente, vencellada a un movemento artístico de posguerra que coñecemos co nome de neo-realismo.
Os nomes que se atribúen aos personaxes indícanos algo da súa personalidade; secundarios:
-A Cansentado
-A Costilleta
-A Cupatrás
-A Fani
-A Fuca
-A María dos Acidentes
-A Monfortina
-A Nonó
-A Piolla
-A Zorrita
-Lisardiño
-Lola a Viguesa
-Narizán
-O Zamorano
-Pepe o Cabito
-Raxada
-Rodeiro
e moitos máis.
Principais:
-Cipriano Canedo ou o Cibrán ou o Castizo ou o Tiñica ou o Puchapodre.
Home honesto que pretende traballar(sen conseguilo),único supervivínte e comete o suicidio despois de facer a declaración ante o xuíz. Personaxe principal.
-Eladio Vilarchao ou o Milhomes ou o Papaganduxos ou o Maricallas.
Home afeminado e regordeche. Personaxe secundario.
-Juan Fariña ou o Bocas ou o Alifante ou o Peitodemacho.
Home viril, demasiado, brusco e algo salvaxe. Personaxe secundario.
Os dous personaxes secuandarios máis ca amigos de Ciprián, parecen ser os antegonistas; meten a Ciprián en situacións moi comprometidas, perigosas e insaudables.