Un deles ten un pouco de présa e anda un pouco sarillo.
Iván: Meu, como andas?
Pepe: Pois un pouquiño apurado, pero teño uns minutos para ti.
Iván: Xa vexo que tes algo de présa, porque pareces ter un formigo...
Pepe: E logo que queres? Levo toda a semana buscando un traballo no que poida estar ben e cobrar algo, porque estou ao bordo do abismo por non poder pagar a casa.
Iván: Home e por que non me pediches axuda? Sabes que na fábrica onde traballo eu pode haber algún sitio. Xa sabes que hoxe en día, buscar un traballiño é como buscar unha agulla nun palleiro.
Pepe: Xa, pero sabes que podo encontralo.
Iván: Non digo que non, ademáis, xa sabes que vai custar caro o que fixeches no último que tiveches.
Pepe: Bueno, carallo, bueno! só porque quixen tema coa amante do xefe. Aínda lembro que se puxo coma unha fera, ata daba medo.
Tiven que darlle sebo aos pés.
Iván: E vas moi lonxe a buscalo ou que?
Pepe: Está no quinto carallo, mais non importa, teño que conseguilo aínda que haxa que bicarlle os pés.
Iván: Pois dalle, carallo, dalle. Que teñas moitísima sorte e non esquezas que se non o consegues, estou ao teu lado e podo axudar un pouco.
Pepe: Grazas meu, dame un abrazo!
Iván: Non sexas marica, ho!
Veña, abur!
