Un pai e a
súa filla atópanse sentados na mesa dispostos a comer despois dunha xornada
laboral, e comezan a discutir sobre como van os tempos de hoxe en día e como
eran os de antes.
Lidia: bueno... penso que podería haber sido mellor..
Xoán: Xa
empezamos a andar de zoco para cabazo? E que de verdade, agora tendes todo o
que vós queredes, antes non tiñamos nin a metade das cousas que tedes agora.
Lidia: Outra
vez? Iso non ten nada que ver.. hoxe en día andan as cousas moi mal e para
atopar traballo custa ferro e fariña.
Xoán: bueno
carallo bueno… daquela non tiñamos internet nin ningún deses aparatexos.
Lidia: O que
ti tes é moita fachenda..! todo o que ti dis sempre está ben.. e non é así.
Xoán: E
logho! Prefiro iso antes que chorar os sete chorares todo-los días desta vida...
Lidia: mellor
que comamos e vamos botarlle terra ó asunto, porque dende logho contigho non hai con quen falar..!
Xoán: Ay, miña ruliña! Canto che falta por aprender, como se nota que aínda estás moi verde nestes temas..