Sofía Casanova nace, segundo o Diccionario de Couceiro Freijomil, o día 30 de setembro de 1862 no lugar de Almeiras-Culleredo (A Coruña). A súa vida é descoñecida.
Moi nova trasládase, a Madrid, para poder estudar e formarse. Con 15 ou 16 anos frecuenta varias das tertulias na capital, onde manifestou a súa sede de coñecer e de saber. Nestes círculos coñece ao filósofo Vicente Lutoslaswki, co que se casou e mudouse a Polonia. Pero durante o verán a súa familia viaxará a Galiza, o que lle permitirá ter relación coa súa terra. Os seus desprazamentos continuos, axudando co seu estudo dos idiomas, o que lle permite dominar 8 linguas , incluída a súa (o galego).
As actividade por Europa lle permitió vivir a "loita das sufraxistas", o "desenvolvemento do sindicalismo", a "formación do Partido Bolchevique" e, sobre todo, as dúas guerras mundiais e a persecución dos xudeus polo réxime nazi. Ela opinou en cada un dos episodios da historia europea do século XX, por iso colabora na prensa da guerra do Rif, revistas, prensa internacional e en publicacións galegas.
Sofia foi repudiada polo seu marido, por ter só fillas. Por esta razón ela vivia ao limite da supervivencia e en 1917 traballo como cronista de guerra e como enfermaira en Varsovia. Volve a Galicia arruinada case cega. En 1938 visita A Coruña por última vez, esta época é a máis dura da súa vida pola ocupacion nazi e da II Guerra Mundial. Sofía morre en Polonia o dia 16 de xaneiro de 1950.
As súas obras son literarias; de narrativa, poesía e teatro. Na súa obra como xornalista e cronista, se destacan títulos como "La mujer española en el extranjero" (Madrid, 1910), "De la Revolución Rusa" (Madrid, 1918). Estes e outros títulos.
Sofía Casanova manifestou unha postura pacifista e antibélica. A obra onde mostrar esta postura foi nas crónicas de Polonia e Rusia, que ela, como correspondente de guerra, escribía para a prensa e publicaron no libro De la guerra no ano 1916.
As súas obras son literarias; de narrativa, poesía e teatro. Na súa obra como xornalista e cronista, se destacan títulos como "La mujer española en el extranjero" (Madrid, 1910), "De la Revolución Rusa" (Madrid, 1918). Estes e outros títulos.
Sofía Casanova manifestou unha postura pacifista e antibélica. A obra onde mostrar esta postura foi nas crónicas de Polonia e Rusia, que ela, como correspondente de guerra, escribía para a prensa e publicaron no libro De la guerra no ano 1916.
