Unha mañá de esmorga, Cristina e Andrés, preparaban as dúas últimas semanas de exames...
Andrés: Ay que carallo! A finais de Xuño e toca facer todo isto.
Cristina: Para de andar á miñoca que estamos ao que estamos. Logo nos chegan os suspensos e queixámonos...
Andrés: Pero e que é coma quen anda a ceacú, en troques de irmos para diante imos para atrás.
Cristina: Xa o sei, que hai moito que estudar, andamos todos cun nó na gorxa; mais isto é unha carallada e rematamola nun chiscar de ollos, así que quita esa cara de ferreiro e anda a traballar, carallo!
Andrés: Si exacto, ti bótalle terra ao asunto, cago no carallo.
Cristina: Ándate con pés de la meniño, que aínda acabamos mal. Ademáis, de verdade temos que discutir ata nos diálogos para o blogue?
Andrés: Noon, eu non dixen tal, és ti a que estás que fas chatolas cos dentes.
Cristina: Boh, voume fumar un cigarriño, vés?
Andrés: Dalle, carallo, dalle!!!